Świątynię wzniesiono w południowej części wsi na planie wydłużonego prostokąta, w formie salowej, bez chóru i wieży. Ściany budowli wymurowano z kamienia narzutowego nieznacznie przyciosanego, łączonego zaprawą wapienną z dodatkiem pokruszonej cegły, w celu zachowania regularności wątku i wypełnienia pustych przestrzeni. Mury posadowiono na kamiennym, ukośnie profilowanym cokole i zwieńczono ceglanym gzymsem.

Zauważyć można ślady licznych przemurowań, nie wiadomo więc czy szerokie otwory okienne o ostrołukowych ceglanych ościeżach pochodzą z pierwotnego założenia? Osadzone są w zasadzie symetrycznie; trzy okna od południa, dwa od północy i jedno (najszersze) od wschodu. Nie ustalono w jakim czasie podwyższone zostały ściany południowa i północna (mniej więcej o wysokość dwóch kamieni). Obecność kamiennego szczytu zachodniego pozwala przypuszczać, że podobną formę posiadał również szczyt wschodni, zastąpiony później z nie wyjaśnionych przyczyn ceglanym. Wskazuje na to gatunek użytej cegły. Zdobią go duże ostrołukowe blendy w układzie piramidalnym. Z tej samej cegły wykonano też pinakle na obrzeżach szczytów.

Nieco zaskakującym faktem jest brak portalu południowego. Czyż by świątynia ta posiadała tylko dwa portale: północny i zachodni? Ten drugi zamurowano zresztą z chwilą wybudowania wieży zachodniej. Tak więc do wnętrza wiedzie obecnie tylko jedno wejście przez dwuuskokowy, ostrołukowy, portal południowy. Wieża-dzwonnica posiadała pierwotnie konstrukcję ryglową, zastąpioną na początku XX wieku przez ramowo-słupową, odeskowaną. Kryta jest blaszanym dachem namiotowym zwieńczonym krzyżem. Od strony zachodniej widoczna jest tarcza zegarowa. Korpus kryty jest dachem dwuspadowym z blachy dachówkopodobnej.

Plac kościelny o czworobocznym zarysie obwiedziony jest kamiennym murem z bramkami.